Casa Ramon Mulleras aan Passeig de Gràcia
Manzana de la discordia
Passeig de Gràcia is een prachtige straat, vol met chique winkels en imposante gebouwen. Naast de indrukwekkende panden als Casa Batllo, Casa Amatller en Casa Lleo Morera zijn er ook andere indrukwekkende panden te zien, maar minder opvallend door de overstemmende, rijke panden eromheen. Een minder opvallend pand, is Casa Ramon Mulleras waar ik graag meer over wil vertellen want dit pand valt haast niet mee rop in het ¨Manzana de la Discordia¨.
Het pand.
Het oorspronkelijke huis had de naam Casa Ramon Comas uit het jaar 1868 en was ontworpen door de architect Pau Martorell. Het pand werd jaren later verkocht aan Ramon Mulleras en die liet het pand in 1911 geheel renoveren door de Catalaanse architect Enric Sagnier.
Er zijn maar weinig decoratieve elementen te vinden aan het pand en maakt het mede daardoor een stuk minder interessant. De rijk gevulde panden ernaast nemen alle aandacht weg. Toch is dit pand later gerenoveerd, want in 1911 stonden de panden als Casa Batlló, Casa Amatller en Casa Lleo Morera er al. Dit is dan ook geen Modernistisch pand geworden, maar een pand in eclectische stijl. ( Eclecticisme zijn verschillende stromingen en stijlen uit het verleden.) Aan de gevel van Casa Ramon Mulleras is een decoratie te vinden in rococo stijl met een neoklassieke architectuur. Het balkon op de eerste verdieping is tevens galerij en de gevel wordt in twee horizontale stukken gescheiden door het balkon op de derde verdieping met de horizontale fries.
Casa Ramon Mulleras aan Passeig de Gràcia
De architect.
De architect heeft een enorm lange naam; Enric Ferran Josep Lluís Sagnier i Vallavecchia en leefde van 1858 tot 1931. Het is een onbekende architect voor toeristen, maar hij heeft zo’n driehonderd gebouwen ontworpen in Barcelona. Maar ja, het is geen Gaudi, heeft geen organische vormen en maakte geen gebruik van natuurlijk lichtinval. Gebruikte weinig decoratie en daarom minder interessant voor de Barcelona bezoeker. De architect heeft zo ontzettend veel gedaan in zijn leven doordat hij goede relaties had met belangrijke mensen in de stad en zo vrij gemakkelijk van opdracht naar opdracht ging. Veel mensen vonden zijn werk er goed uitzien, niet te druk, erg extreem of opvallend.
Eigenlijk was het Modernisme op een sobere manier. De Romaanse en Gotische stijlen en de middeleeuwse architectuur zijn herkenbaar in zijn werken evenals de Rococo stijl. Tot het jaar 1900 werkte hij monumentaal en groots. De volgende 10 jaren werd dit meer Modernisme, zoals dat toen typisch was, en begon meer aandacht te schenken aan decoratieve elementen zoals de Rococo stijl. Na 1910 werd het meer een klassieke Franse stijl.
Casa Ramon Mulleras